Złota Płyta Gramofonowa to rodzaj oficjalnej nagrody przemysłu muzycznego, będącej uznanym na całym świecie sposobem na właściwą formę branżowego honorowania za relatywnie wysokie poziomy sprzedaży konkretnych wydawnictw
Pierwsze egzemplarze takich muzycznych wyróżnień były już przyznawane w latach czterdziestych dwudziestego wieku, ale dopiero w następnych dekadach skodyfikowano dokładne zasady ich przyznawania oraz wręczania. Ale dotyczyło to li tylko Zachodu, gdyż w krajach Bloku Wschodniego takich jak Polska, o tym kto zasługiwał na otrzymanie Złotej Płyty, decydowało samo Państwo a nie muzyczny rynek [czyli w teorii gusta słuchaczy]. Prowadziło więc to do kuriozalnych sytuacji, w których to zespoły naprawdę popularne nie tylko nie mogły otrzymać takiego wyróżnienia, ale także w ogóle wydać swojego album w nakładzie w jakim by tego oczekiwała publiczność. Albowiem płyty gramofonowe były tłoczone wedle odgórnego przykazu i ze skąpo udostępnianych materiałów, najczęściej nie mającego za wiele wspólnego z faktycznym zapotrzebowaniem na nie
Po 1989 sytuacja w kraju uległa jednak ucywilizowaniu za sprawą powołania do życia Związku Producentów Audio-Video w roku 1991, będącego do dnia dzisiejszego lokalnym przedstawicielem międzynarodowego IFPI. Od tamtej pory Złota Płyta została oficjalnie potwierdzona dla kilkuset fonogramów na tak różnych nośnikach jak winyl, CD, DVD i Blu-Ray. Także dopiero po transformacji ustrojowej i związanym z tym ucywilizowaniem rynku muzycznego, w naszym kraju zaczęto na wzór zachodni przyznawać Platynowe Płyty Gramofonowe oraz najwyższe możliwe trofeum w tym systemie nagradzania, czyli Płytę Diamentową
Te niezwykle prestiżowe [a przez to niezwykle pożądane] nagrody, uzyskują zarówno zespoły będące na kontrakcie z tak zwanymi majorsami, mogące tym samym liczyć na szeroką kampanię reklamową niewątpliwie przyczyniającą się do zwiększonej ilości sprzedaży, jak i wykonawcy związani z małymi wytwórniami. Czasami nawet taka Złota Płyta Winylowa przyznana zostaje branżowym debiutantom, za wydawnictwa powstałe pod patronem firm nie mogących się do tej pory pochwalić takim wyróżnieniem wiszącym na ścianie w ich siedzibie. Także kilku polskich raperów czy pianistów nagrywających klasykę, może pochwalić się otrzymaniem Platynowej Płyty Gramofonowej, co jest osiągnięciem szczególnym biorąc pod uwagę niszowość uprawianego przez nich gatunku muzyki
